{ iSanG saLoObin nG isang mamaMayang Pilipino ukoL sa Balangiga Massacre }

Ballad of Balangiga

Radioactive Sago Project

Lourd De Veyra / Francis De Veyra

Noong September 27, 1901

Dahil sa treaty of paris

Kung saan
binenta tayo sa mga kano,

At mula noon ay naging kakambal

Na natin ang malas dahil palagi na lang

Tayong damay sa mga away ni Amboy,

Lumusob ang mga anak ni Ankol Sam

At nanunog, nang-rape, namaril,

Nang-torture, nagnakaw sa buong bayan.

Lalong lalo na sa isla ng Samar,

Dumating ang mga ‘kano sa bayan ng Balangiga.

So isang gabi, ang mga magigiting na mamayan

Ng Balangiga ay nagplano:Ihawin na natin ang
Amerikano!Nagsuot sila ng mga damit pambabae

Lumusob ng gabiAt pinagtataga ang mga humihilik na

Amerikanong sundalo

Ito na nga ang naging

Balangiga massacre—Pero massacre para kanino?

Massacre daw ayon sa kasaysayan ng Amerikano.

Paano magiging massacre eh nagtatanggol lang naman tayo?

Pag may pumasok bang magnanakaw

Sa bahay mo at pinatay mo ang magnanakaw

E kasalanan mo pa rin ba yun?

I mean, I hope you don’t mind, and won’t take offense,

But read my lips: we all did it in self-defense

Bumawi ang mga kano—Nag-utos si Gen. Jakob Smith na sunugin ang Samar

“I want you : I want you to kill and burn, the more
you killand burn, the better you will please me!” sabi niya.

And that meant anybody nine years or older,

Marunong magsalita, wasto ang katawan

Lahat kailangang madamay sa madugong katayan.

At iyan po ang ibig sabihin ng benevolent assimilation:

Pang-aabuso, pagnanakaw, assassination

Panloloko, pang-gagago, pang-iinsulto

Kung tratuhin tayo parang kutoAmerica—you’re no longer a country

But a registered trademarkLike the red, white, and blue packets

Just like a hotdog in the park

And after New York and World Trade Center

We say: “We are all Americans.
We are all Americans."

Ikaw na lang.

Wag nang maulit

Pero naulit ang
kasaysayang lagi na lang

Napipilipit.