Ang "KINAADMAN" ay hango sa salitang waray na ang ibig sabihin ay nalalaman. Ito ang napili naming titulo dahil sa gusto naming maibahagi ang aming mga nalalaman at opinyon sa bawat paksa na aming tatalakayin. Sinisiguro ng lahat ng miyembro ng blog na ito na puro at detalyado ang lahat ng aming ibabahagi sa mga mambabasa.
Noong September 27, 1901Dahil sa treaty of parisKung saan
binenta tayo sa mga kano,At mula noon ay naging kakambalNa natin ang malas dahil palagi na langTayong damay sa mga away ni Amboy,Lumusob ang mga anak ni Ankol SamAt nanunog, nang-rape, namaril,Nang-torture, nagnakaw sa buong bayan.Lalong lalo na sa isla ng Samar,Dumating ang mga ‘kano sa bayan ng Balangiga.So isang gabi, ang mga magigiting na mamayanNg Balangiga ay nagplano:Ihawin na natin ang
Amerikano!Nagsuot sila ng mga damit pambabaeLumusob ng gabiAt pinagtataga ang mga humihilik naAmerikanong sundaloIto na nga ang nagingBalangiga massacre—Pero massacre para kanino?Massacre daw ayon sa kasaysayan ng Amerikano.Paano magiging massacre eh nagtatanggol lang naman tayo?Pag may pumasok bang magnanakawSa bahay mo at pinatay mo ang magnanakawE kasalanan mo pa rin ba yun?I mean, I hope you don’t mind, and won’t take offense,But read my lips: we all did it in self-defenseBumawi ang mga kano—Nag-utos si Gen. Jakob Smith na sunugin ang Samar“I want you : I want you to kill and burn, the more
you killand burn, the better you will please me!” sabi niya.And that meant anybody nine years or older,Marunong magsalita, wasto ang katawanLahat kailangang madamay sa madugong katayan.At iyan po ang ibig sabihin ng benevolent assimilation:Pang-aabuso, pagnanakaw, assassinationPanloloko, pang-gagago, pang-iinsultoKung tratuhin tayo parang kutoAmerica—you’re no longer a countryBut a registered trademarkLike the red, white, and blue packetsJust like a hotdog in the parkAnd after New York and World Trade CenterWe say: “We are all Americans.
We are all Americans."Ikaw na lang.Wag nang maulitPero naulit ang
kasaysayang lagi na langNapipilipit.
Aling pag-ibig pa ang hihigit kaya
sa pagkadalisay at magkadakila
Gaya ng pag-ibig sa sariling lupa?
Aling pag-ibig pa? Wala na nga, wala.
Pagpupuring lubos ang palaging hangad
Sa bayan ng taong may dangal na ingat,
Umawit, tumula, kumata't at sumulat,
Kalakhan din niya'y isinisiwalat.
Walang mahalagang hindi inihandog
Ng may pusong mahal sa Bayang nagkupkop,
dugo, yaman, dunong, katiisa't pagod,
Buhay ma'y abuting magkalagut-lagot.
Bakit? Alin ito na sakdal ng laki,
Na hinahandugan ng busong pagkasi,
Na sa lalong mahal nakapangyayari,
At ginugulan ng buhay na iwi?
Ay! Ito'y ang iang bayang tinubuan:
Siya'y iona't tangi sa kinamulatan
Ng kawili-wiling liwanang ng araw
Na nagbigay-init sa buong katawan.
Kalakip din nito'y pag-ibig sa Bayan,
Ang lahat ng lalong sa gunita'y mahal,
Mula sa masaya'y gasong kasanggulan
Hanggang sa katawa'y mapasa-libingan.
Sa aba ng abang mawalay sa bayan!
Gunita ma'y laging sakbibi ng lumbay,
Walang alaala't inaasa-asam
Kundi ang makita'y lupang tinubuan.
Pati ng magdusa'y sampung kamatayan
Wari ay masarap kung dahil sa bayan
At lalong mahirap. Oh, himalang bagay!
Lalong pag-irog pa ang sa kanya'y alay.
Kung ang bayang ito'y masasa-panganib
At siya ay dapat na ipagtangkilik,
Ang anak, asawa, magulang, kapatid;
Isang tawag niya'y tatalidang pilit.
Hayo na nga, hayo, kayong nagabuhay
Sa pag-asang lubos ng kaginhawahan
At walang tinamo kundi kapaitan,
Hayo na't ibangon ang naabang bayan!
Kayong nalagasan ng bunga't bulaklak
Ng kaho'y ng buhay na nilanta't sukat,
Ng bala-balaki't makapal na hirap,
muling manariaw't sa baya'y lumiyag.
Ipahandug-handog ang busong pag-ibig
At hanggang may dugo'y ubusing itigis;
kung sa pagtatanggol, buhay ay mapatid,
Ito'y kapalaran at tunay na langit!
Kung kami'y isang rebolusyonaryo...
Anumang uri na lumalaban sa umiiral na panlipunang kaayusan ay epektibong makagawa nito kung bibigyan nito ng organisado at mulat na porma ang kanyang pakikibaka. Anuman ang pagkakamali at pagkabukod ng mga porma ng organisasyon at ng kanilang kamulatan, ito nga ang nangyari sa mga uring tulad ng alipin o ng magsasaka na hindi nagdadala sa loob ng hanay nila ng bagong panlipunang kaayusan. Pero ang mga pangangailangang ito ay mas pumapatungkol sa istorikal na mga uri na nagdadala ng bagong mga relasyon na kailangan para sa ebolusyon ng lipunan. Ang proletayado ay, kabilang sa mga uring ito, ang tanging uri na walang pang-ekonomiyang kapangyarihan sa loob ng lumang lipunan. Dahil dito ang kanyang organisasyon at kamulatan ay mas lalupang mapagpasyang mga salik sa kanyang pakikibaka.
Ang porma ng organisasyon na binuo ng uri para sa kanyang rebolusyonaryong pakikibaka at para sa paghawak ng pampulitikang kapangyarihan ay ang mga konseho ng mangagawa. Subalit habang ang buong uri ang paksa ng rebolusyon at muling ini-organisa sa mga organisasyong ito sa naturang panahon, hindi ito nagkahulugan na ang proseso para maging mulat ang uri ay sabay-sabay o magkatulad. Umuunlad ang makauring kamulatan sa liku-likong daan sa pamamagitan ng pakikibaka ng uri, sa kanyang mga tagumpay at kabiguan. Dapat harapin niya ang pagkahati-hating seksyonal o pambansa na siyang ‘kalikasan' ng kapitalistang lipunan at kung saan nasa interes ng kapital ang pagpapanatili nito sa loob ng uri.Bilang mga rebolusyonaryo, isusulong namin ang katarungan at ang pagpigil sa masasmang gawi ng mga Lider natin. Hangad din namin ang magkaroon ng kapayapaan at katahimikan ang bansang Pilipinas at ang makamit ng mga Pilipino ang nararapat na katarungan. Kami'y nalulungkot at sadyang nasasaktang sa tuwing nakikita ng aming mga matang napakabata ang karahasang dulot ng kasakiman at kasamaan ng mga Pinunong namamahala sa atin. Nalulungkot kami na ang kasalukuyang henerasyon ay hindi nakakatamasa ng kaunlaran at masakit isipin na maaari pa rin itong mangyari sa susunod na henerasyon. Nais naming makatulong at ipahayag ang aming saloobin sa lahat. Sa pamamagitan ng aming munting tinig sana'y mabuksan ang mga puso't isipan ng mga Pilipino at magising sa katotohanan. magtulungan tayong paunlarin ang ating bansang Pilipinas.
Sinuportahan nga ba ni Rizal ang rebolusyon? Bakit nga ba? Tama ba ang naging desisyon niya?
Sinasabing hindi sang-ayon sa rebolusyon ang tinaguriang "Pambansang Bayani" natin. Bakit naman siya naging bayani kung gayon? Sa paraang kanyang ginamit, ang pagsusulat ng mga propaganda, ay kaisa sa rebolusyon, hindi siya gagawa ng mga naturang nobela at mga hakbang kung tutol siya sa rebolusyon. ang pangunahing layunin nila ay ang mapalaya nag mga Pilipino sa malulupit na kamay ng mga Espanyol!! Ang paraan niya ay hindi marahas, dinadaan niya ito sa mga nobela, sulatin at mga babasahin. Ginigising niya ang mga Pilipinong bulag sa katotohanan na kaya nating mag-aklas laban sa mga mapang-aping Espanyol. Siguro ayaw niyang makita ang mga madudugong awayan ng mga Pilipino at Espanyol..Nag-aalala din siya sa mga susunod na henerasyon kung masasaksihan nila ang mga rebolusyong nagaganap..
Makatarungan ba ang pagkamatay ni Andres Bonifacio? Bakit?
Naramdaman ni Bonifacio na kaya na niyang umpisahan ang himagsikan noong Mayo ng 1896. Subalit, bago pa man siya mag-umpisa; ang Katipunan ay natuklasan ng mga Kastila. Mahigit sa 1,000 Katipunero ang sumama sa kanya sa Pugad Lawin, Caloocan noong ika-23 ng Agosto, 1896. Buhat noon ang Katipunan ay natuklasan ng mga Kastila, kaya hindi sila makatakas sa pang-aaresto ng mga Kastila, at ang mga tauhan niya na kulang sa armas, pagod at gutom at kakaunti ang tumulong ay nakaranas ng malabong tagumpay at malubhang pagkatalo. Ito ang nagkumbinsi sa bahaging Magdiwang na anyayahan si Bonifacio sa Cavite para ayusin ang kanilang hidwaan at patuloy na magkaisa. Isang Pulong ang ginanap sa Tejeros, Cavite. Si Bonifacio ang namuno ng pagpupulong upang itatag ang Republika ng Pilipinas. Sa halalan si Aguinaldo ang nahalal na Pangulo, si Mariano Trias naman ang Pangalawang Pangulo at si Bonifacio ang Taga-Liham. Si Bonifacio ay nasaktan at ginamit niya ang kanyang karapatan bilang Pinakamataas na Pinuno ng Katipunan, upang mapawalang bisa ang halalan.Si Bonifacio ay lumipat sa Naic, Cavite at nag-umpisa siyang gumawa ng sarili niyang pamahalaan at puwersa. Samantala, ang mga umaabanteng tropa ng Kastilang Heneral na si Camilo de Polavia ay nagbabantang sakupin ang Cavite. Inutusan ni Aguinaldo sila Pio del Pilar at Noriel na pawang binigyan ng matataas na katungkulan na iwanan si Bonifacio at bumalik sa kanilang gawain.
Si Bonifacio kasama ang kanyang pamilya ay umalis sa Naic pauntang Indang at sa kanyang pagbabalik sa Montalban, si Aguinaldo ay nagpadala ng tauhan para siya ay arestuhin, subalit si Bonifacio ay lumaban at nasugatan. Humrap siya sa isang paglitis dahil sa kanyang gawain na laban sa bagong pamahalan at binigyan ng sentensiyang bitay ng isang Militar na Hukuman. Ang mga tauhan ni Aguilanaldo ang bumitay sa kanya sa kabundukan ng Maragondon, Cavite noong ika-10 ng Mayo, 1897.
Hanggang ngayon si Bonifacio ay kilala ng mga Pinoy sa kanyang katapangan na inilarawan sa mga katagang ito:
" Andres Bonifacio Matapang na Tao...."
Kung paano namatay si Andres Bonifacio ay hindi masasabing ito'y makatarungan sapagkat sila'y pinapatay ng kapwa Pilipino lamang. Ni hindi kaaya- aya ang kanilang pagkakalibing, parang silang mga hayop na inilibing lang sa ilalim ng lupa. Hindi nararapat ang ganitong libing sa ating bayani. Pero kunbg iniisip nila na sa panahon noon ay masa madaling matatamo ang katarungan ng isang bayani sa ganoong paraang ng paglilibing ay hindi naman msama kung titingnan lang ang positibing kahulugan nito.
Ang pag-aalsang ito ay ang pagbabawal ng mga Espanyol sa mga Pilipino na gumawa ng alak dahil sila lamang ang pwedeng gumawa at magbenta. Naganap ang paghihimagsik noong 1807 at si Padre Mateo and namuno sa pag-aalsa.
2. What is the most effective Spanish colonization technique or the colonial policy by the Spaniards?
As the first western people to come to the Philippines, the Europeans imported "colonialism" the idea of owning a territory thousands of miles from home, inhabited by people culturally and racially different from themselves. Spain's conquest of the Philippines was followed by 400 years of Spanish rule. The majority of native people were reduced to being landless peasant sharecroppers. The Catholic Church owned vast tracts of land and controlled the educational system (Karnow, 1989).
Missionaries, government officials, and representatives of the Spanish empire thus imprinted upon the culture and consciousness some of its most enduring characteristics, thought the did not change the basic culture. Most of the population was converted to Hispanic Catholicism, and the visible aspects of culture (e.g., personal names, vocabulary, urban architecture, fine arts, dress, cuisine, customs) were profoundly influenced or modified (Harper & Fullerton, 1994). Modification is mistaken for total change, but the inherent cultural values stayed virtually in tact. The brand of Catholicism introduced by the Spanish, is not the same as the Catholicism practiced by the Spanish, but modified by the Filipinos to fit their Animist roots. The “Saints,” were acceptable substitutes for the many gods they worshiped.
The most effective Spanish colonization technique is the Catholicism or the spread of Christianism in our country.
The Philippines in general has the strongest Christian influence in Asia. Majority of Filipinos are Catholics and most are fanatically involved. Lives of Filipinos evolve on their religious beliefs. They believe that God and its saints are the ones responsible for what they are and how they live. This is evident in their celebrations of town fiestas and festivals every year. Pahiyas is one example that brings out the fanatic practices of the Filipinos wherein a particular saint is believed to nourish a town’s harvest by offering it a colorful festival related to the town’s main source of living. Fruits, rice, vegetables or any product related to their livelihood are lavishly decorated on to their houses. Bizarre, but the festivity transforms the whole town into an explicit sight of creativity from the colors and textures of natural ornaments. The most popular custom that regards the strong influence of Christianism to the Filipinos is the yearly commemoration of holy week, which features the sufferings and death of Christ. Several activities within the month of celebration are performed including the recital of passion, reenactment of Jesus sufferings and death (practiced on a real cross, with real nails pounded on their hands and even the make up that resembles the looks of the Christ), processions and more prayings. This unusual practice made people around the globe wonder and smile, but the significance it brings to the lives of every Filipino in reuniting their families and comemorating their traditions is enough for the world to understand. Such cultural traits they inherited from the west that Filipinos brought it to its own uniqueness.
(reference: http://www.camperspoint.com/article.php3?id_article=61 )
>reduccion and plaza complex<
+ na ang lahat ng mga pilipino ay dapat nakatira malapit sa simbahan upang marinig nila ang batingting ng kampana ng simbahan dahil ito ang nagsisilbing senyas kung may paparating na mga kaaway o may magaganap na mga selebrasyon kung saan madaling matipon ang mga tao.
3. Opinyon ng aming grupo tungkol sa reaksyon ng Simbahang Katoliko sa Reproductive Health Bill ni Edsel Lagman.
Reproductive Health Bill o House Bill 4110
Sa aming palagay, normal lang naman na mag-react ang simbahang katoliko dahil sa reproductive health bill na ito. Hindi naman maiiwasan ang mga iringan ng simbahan at gobyerno dahil sa magka-iba talaga ang prinsipyo ng dalawa. Sa panig ng simbahan, "Go to the world and multiply..." ang mga katagang ibinigkas ng Diyos sa mga tao para magpadami ng ating lahi. Pero sa tingin namin, maganda naman ang hangarin ng pamahalaan dahil sa paggamit ng mga contraceptives at mga natural method ng pagbuo ng pamilya. Hindi naman ibig sabihin ng pamahalaan na mag-abort ang isang buntis dahil sa policy na ito, bagkus ay mas madaling makokontrol ng pamahalaan ang pagdami ng populasyon taun-taon. Hindi gaya ngayon na ang isang pamilya ay mayroong 5-10 na mga anak na siyang nagpapalala ng kanilang kahirapan at ang sinisisi pa nila ay ang pamahalaan. Kaya, kung sa gayon ay mas mainam na maipasa na at maimplement na ang Reproduvtive Health Bill na ito dahil sa maaaring ito na ang solusyon sa lumalalang pagdami ng populasyon at kahirapan sa bansa.
pakitingnan ang site na ito para sa karagdagang detalye sa House Bill 4110: http://www.google.com/search?hl=tl&q=reproductive+health+bill&btnG=Hanapin+sa+Google&meta+cr%3DcountryPH
Ang mga T'boli, na kilala rin sa tawag na Tiboli o Tagabili, ay kabilang sa mga katutubong tao ng rehiyon ng SOCCSKSARGEN. Ang kanilang mga tradisyunal na lupain ay matatagpuan sa kabundukan ng mga munisipalidad ng Surallah, Kiamba, Polomolok at T'boli. Kabilang sa mga lupaing ito ang kinaroroonan ng tatlong lawang mahalaga sa mga T'boli: ang mga lawa ng Siloton, Lahit at Sebu, na matatagpuan sa munisipalidad ng Lake Sebu.
Ayon sa dating alkalde ng munisipalidad ng T'boli na si Dad Tuan, ang salitang "T'boli" ay hango sa "Tau-bili"; "tau" na tumutukoy sa tao, at "bili", na ang ibig sabihin ay "bunga ng ligaw na baging". Mayroon ding nagsasabing tinawag ng mga Kristiyano na "Tagabili" ang pangkat ng mga katutubong ito sapagkat ang mga katutubo ang tagabili ng kanilang mga kalakal. Samantala, ayon naman sa nakalagay sa website ng munisipalidad ng T'Boli, ang pangalan ng pangkat ay hango sa "Tao belil" na ang ibig sabihin ay "taong nakatira sa bundok".
Ayon sa tala ng Pambansang Museo noong Nobyembre 1991, may 68,282 na T'boli sa rehiyon ng SOCCSKSARGEN.
KASAYSAYAN
Ayon sa mga alamat at tradisyon ng mga T'boli, ang kanilang mga ninuno ang mga tanging nakaligtas mula sa isang malaking baha. Dalawang pares ng mag-asawa ang binigyan ng babala ng kanilang diyosang si Dwata kung kaya nakasakay sila sa isang malaking kawayan at hindi nalunod sa baha. Sa unang pares ng mag-asawa nagmula ang mga T'boli at iba pang mga katutubo, o Lumad, ng Mindanao, at ang mga pangkat na nagbagong loob sa Islam tulad ng mga Maguindanao. Samantala, mula naman sa ikalawang pares ang mga pangkat na naging mga Kristiyano.
Ang mga tarsila ng mga Muslim ay nagsasabing ang mga T'boli at ibang mga Lumad ay dating nanirahan sa mga lambak at kapatagan ng ngayo'y Rehiyon ng SOCCSKSARGEN. Nang dumating ang Islam sa Mindanao noong ika-14 siglo, ayaw ng mga Lumad na magbagong loob sa Islam kung kaya lumipat sila sa kabundukan kung saan mahihirapan ang mga Muslim na habulin sila. Sa galit ng mga Muslim, kanilang sinalakay ang mga Lumad at ginawang alipin ang kanilang madadakip o masasakop. Dahil dito, nagkaroon na ng sigalot sa pagitan ng dalawang pangkat. Bunga nito'y naging mga kontrabida ang mga Muslim sa katutubong panitikan ng mga T'boli.
Dahil sa paglaban ng mga Muslim sa mga Espanyol na mananakop, hindi gaanong napasok ng mga Espanyol ang Mindanao kung kaya hindi narating ng impluwensiya ng dayuhan ang mga T'boli. Panahon na ng mga Amerikano nang unang dumating ang mga pangkat ng mga Kristiyano sa lugar.
Noong 1913, ang Lambak ng Cotabato ay binuksan ng pamahalaang Amerikano sa mga nais maghanap ng bagong tirahan at maraming mga Kristiyano mula sa Luzon at Visayas ang dumating sa lugar. Pagkatapos ng Ikalawang Digmaang Pandaigdig, noong 1948, bunga ng lumalaking sigalot sa repormang agraryo, binuksan din ng pamahalaan ng Pilipinas ang mga lambak ng Alah at Koronadal sa kung sino mang nais pumasok at manirahan doon. Iyon ang naging daan upang pumasok ang maraming tao sa lugar. Kasama nila ang mga may interes sa pagrarantso, pagmimina at pagtotroso, na nagsimulang pasukin ang katutubong lupain ng mga T'boli. Dahil sa kawalan ng kaalaman sa pagpapatitulo ng lupa, unti-unting napaalis ang mga T'boli sa mga lupaing hawak ng kanilang mga ninuno mula pa noong unang panahon.
KULTURA
Agrikultura
Ang mga T'boli ay mga
Sining Pagtatanghal
Mayaman ang kultura ng mga T'boli, at marami silang tinutugtog na instrumentong pangmusika. May i
nstrumentong perkusyon sila kagaya ng
tnonggong o tambol na yari sa balat ng hayop, agong, at klintang. Kabilang sa instrumento nilang hinihipan ay ang sloli o plawta na yari sa kawayan, kubing, at few o maliit na tambuli. Mayroon din silang instrumentong de-kuwerdas tulad ng sludoy at hagalong.
Kilala ang mga T'boli sa kanilang hilig sa mga palamuti at makukulay na gawaing kamay. Naniniwala sila na nilikha ng Diyos ang mga lalaki at mga babae para gawing kaakit-akit ang kanilang mga sarili upang sila ay maakit sa isa't isa at magkaanak.
Mga Palamuti
Mula sa kanilang kamusmusan, natuto na ang mga babaeng T'boli na pagandahin ang kanilang mga sarili. Gumagamit sila ng mga pampaganda at inaayos nila ang kanilang buhok, na pinapalamutian nila ng mga paynetang may mga palawit na makulay na abaloryo. Para sa kanila, mas mainam ang marami pagdating sa mga palamuti, kung kaya hindi lamang isa sa bawat uri ng palamuti ang isinusuot nila ngunit pinagsasabay nila ang lahat ng kaya nilang isuot.
Kabilang sa mga palamuti ng mga babaeng T'boli sa kanilang mga sarili ay ang:
-Payneta
-Suwat blakang - gawa sa kawayan
-Suwat tembuku - may palamuting salamin
-Suwat lmimot - may palamuting abaloryo
-Suwat hanafak - gawa sa tanso
-Hikaw
-Kawat - gawa sa tanso at hinugis na parang singsing
-Bketot - salamin na hugis bilog at pinalibutan ng makulay na abaloryo
-Nomong - mahahabang hikaw na gawa sa mga abaloryo at kadenang tanso
-Bkoku - gawa sa kabibe na hugis tatsulok
-Kowol o Beklaw - kumbinasyong hikaw at kuwintas
-Kuwintas
-Hekef - maiksing kuwintas na gawa sa pula, puti, dilaw at itim na abaloryo
-Lmimot - kuwintas na may maraming panali, gawa sa pula, puti at itim na abaloryo na -magkaiba ang sukat
-Lieg - gawa sa tanso na may kasamang abaloryo at maliliit na kuliling
-Sinturon
-Hilot - gawa sa tanso, ito ay may lapad na 5 hanggang 7 sentimetro at may -karagdagang 10 sentimetrong mga maliliit na kadena na nakakabit sa ilalim na gilid nito. Ang bawat maliit na kadena ay may kuliling sa dulo. Ang isang hilot ay maaaring magkaroon ng bigat ng 2 hanggang 3 kilo.
-Hilot lmimot - kamukha ito ng ordinaryong hilot ngunit gawa ito sa makulay na abaloryo imbes na tanso kung kaya't mas magaan ito. May mga kuliling pa rin sa dulo ng bawat palawit na abaloryo.
Pulseras
-Blonso - may kapal na 6 sentimetro at laki ng 8 millimetro, ito ay karaniwang isinusuot ng maluwang at may 15 hanggang 20 sa isang braso.
-Kala - mas makapal sa blonso, isinusuot ito ng masikip at karaniwang 5 sa isang braso.
-Anklet
-Tugul - may sukat ng 5 sentimetro, itim at malapad ito at isinusuot ng masikip sa binti
-Singkil linti - may laki ng 10 sentimetro at kapal ng 6 hanggang 10 millimetro, may disenyong heometriko at isinusuot ng maluwang
-Singkil babat - katulad ng singkil linti ngunit mas kumplikado ang disenyo, isinusuot ng maluwang
-Singkil slugging - may kapal ng 15 millimetro, may laman na maliliit na bato na lumilikha ng tunog kapag gumagalaw ang may suot, maluwang ang pagkakasuot
-Singsing
-Tsing - isinisuot nang tiglilima sa bawat daliri ng kamay at paa, karaniwang salitan na singsing na gawa sa tanso at singsing na gawa sa sungay ng kalabaw. Maaaring simple ang mga singsing na ito o magkaroon ng disenyo o dekorasyon.
Katutubong Kasuotan
Ang mga T'boli ay may iba't ibang kasuotan para sa iba't ibang okasyon. Sinusuot nila ang mga simpleng anyo ng kanilang katutubong damit kapag ordinaryong araw, at magagarang damit kapag may natatanging okasyon.
Damit Pambabae Ang kadalasang isinusuot ng mga babaeng T'boli kapag nagtatrabaho sa bukid ay ang mga sumusunod:
-Kgal taha suong - simpleng itim o bughaw na blusa na may mahahabang manggas at walang kuwelyo. Hapit ito sa katawan at hanggang baywang ang haba.
-Luwek - paldang hanggang bukong-bukong ang haba, hugis tubo katulad ng malong ng mga Muslim
-Slaong kinibang - bilugang salakot na gawa sa kawayan, 50 sentimetro ang lapad. Ito ay natatabunan ng telang kulay pula, itim o puti, na kadalasan ay may disenyong heometriko. Mayroon din itong sapin na pulang tela sa loob, na nakalaylay sa likod at balikat ng nagsusuot upang hindi ito tamaan ng init ng araw. Bawat isa sa mga salakot na ito ay may orihinal na disenyong palamuti at walang dalawang magkatulad.
Pang-araw-araw na kasuotan naman nila ang mga sumusunod:
-Kgal bengkas - blusang mahaba ang manggas at bukas ang harapan. Ito ay kadalasang may palamuting kulay pula na naka-ekis sa likod at nakapalibot sa manggas.
-Kgal nisif - blusang may mas magarang palamuti. Ito ay kadalasang may burda na disenyong tao o hayop, o di kaya'y disenyong heometriko o sigsag na kulay pula, puti o dilaw.
-Fan de - paldang kulay pula o itim, kadalasang binibili mula sa mga taga-lambak o kapatagan.
Ito naman ang mga isinusuot nila para sa mga natatanging okasyon:
-Kgal binsiwit - blusang may maraming burda at may palamuting kabibe, kadalasang isinusuot tuwing may kasalan
-Tredyung - paldang itim na may makikitid na guhit, gawa sa lino. Itineterno ito sa kgal binsiwit.
-Bangat slaong - isang uri ng slaong kinibang na isinusuot kapag may natatanging okasyon. Mayroon itong dalawang malalapad na palawit na gawa sa dinisenyong mga abaloryo, at may tassel sa dulo na gawa sa buhok ng kabayo.
Damit Panlalaki Ang mga lalaking T'boli ay kadalasang nagsusuot ng simpleng kamiseta at pantalon kapag ordinaryong araw, tulad ng karamihan sa mga Filipino. Nagsusuot lamang sila ng katutubong damit kapag may natatanging okasyon.
-Kgal saro - dyaket na gawa sa abaka. Ito ay may mahahabang manggas at hapit sa katawan.
-Sawal taho - pantalon na hanggang tuhod o hanggang bukong-bukong ang haba, at ang bahaging nasa baywang ay abot hanggang balikat ng nagsusuot. Tinatalian ito ng sinturong abaka sa baywang, pagkatapos ay hinahayaan ang bahaging nasa itaas na lumaylay na parang palda na nakatabon sa balakang at hita.
-Olew - simpleng turban o putong sa ulo
-Slaong naf - hugis-apa ngunit malapad na sombrero na may kulay itim at puting disenyong heometriko. Ito ay gawa sa nilala na maninipis na piraso ng kawayan, at mayroong bilog na palamuting gawa sa tanso o salamin sa tungki. Nilalang yantok naman ang sapin nito sa loob.
-Slaong fenundo - hindi kasing lapad ng slaong naf, ito ay gawa sa materyales na kulay dayami na itinahi ng itim na sinulid.
-Hilot - sinturon kung saan nakasabit ang kafilan o espada ng lalaking T'boli
-Angkul - malapad na sinturon na gawa sa makapal na tela, sinusuot ng datu bilang tanda ng kanyang kapangyarihan
Gawaing Kamay
Mga Produktong Yari sa Metal:
-Sudeng - mga espada
-Lanti - espada na ang hawakan ay yari sa tanso at may disenyong heometriko; may palawit itong maninipis na kadena na may tnoyong o kuliling sa dulo
-Tedeng - simpleng espada na walang palamuti
-Kafilan - espada na kahawig ng itak
-Tok - espesyal na espada na may magagarang palamuti, ginagamit sa mga ritwal. Ang talim nito ay may haba ng 60 hanggang 70 sentimetro at may nakaukit na disenyong heometriko. May magagarang palamuti ang hawakan nito na may palawit na maninipis na kadenang may kuliling sa dulo. Ang lalagyan nito ay gawa sa itim na kahoy na pinagbigkis ng tatlo o apat na piraso ng metal, at may nakaukit na heometrikong disenyo.
-Kabaho - mga kutsilyo o patalim na may magagarang palamuti tulad ng tok. Ito ay may maraming anyo at sukat.
-Piguring tanso - mga pigurin na mula 7.5 hanggang 10 sentimetro ang taas, gawa sa tanso. Inilalarawan ng mga ito ang mga T'boli sa kanilang pang-araw-araw na pamumuhay. Gawa ang mga ito gamit ang cire perdue na pamamaraan.
-Mga pulseras at kadenang tanso na ginagamit bilang palamuti ng mga babaeng T'boli.
-Tnoyong o kuliling, na karaniwang ikinakabit o ginagawang palawit sa iba pang mga produkto ng gawaing kamay ng T'boli.
Paghahabi
T'nalak o tinalak - ang pinakakilalang produkto ng mga T'boli. Ito ang kanilang sagradong tela na gawa sa hinabing abaka. Ayon sa mga tradisyon at alamat ng mga T'boli, ang paghahabi ng telang ito ay itinuro sa kanilang mga ninuno ng kanilang diyosang si Fu Dalu at magmula noon, nalalaman ng mga babaeng T'boli kung ano ang gagawing disenyo ng ihahabing t'nalak sa pamamagitan ng kanilang mga panaginip. Bunga nito, naging tanyag sa labas ng bansa ang t'nalak, na tinawag ng ilang dayuhan na "dreamweave" o telang habi sa panaginip, at ang mga babaeng T'boli naman ay binansagang "dreamweavers" o mga naghahabi sa panaginip. Ang mga produktong t'nalak ang naging pangunahing produktong pinagkakilanlan ng lalawigan ng Timog Cotabato. Si Lang Dulay, isang manghahabing T'boli, ay ginawaran ng Gawad sa Manlilikha ng Bayan ng National Commission for Culture and the Arts bilang pagkilala sa kanyang papel bilang katutubong alagad ng sining na nangalaga at luminang sa pambansang pamana ng lahi.
Sanggunian: